DATA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA PARAFIALNEGO: 21.09.1871

ODPUST W KOŚCIELE PARAFIALNYM: II niedziela Adwentu.

WIECZYSTA ADORACJA: 20 czerwca

PORZĄDEK MSZY ŚW.:
w niedziele i święta: 8.00, 10.30, 16.00
w dni powszednie:
– w poniedziałki i piątki: 18.00
– we wtorki i czwartki: 8.00
– w środy: 17.00 – Msza św. szkolna
– w soboty: 17.00

LICZBA MIESZKAŃCÓW: 2 000, liczba wiernych: 1 600

ULICE NALEŻĄCE DO PARAFII: 
Bażantów, Bocianów, Brzozowa, Czajek, Długa, Gliwicka, Jaworowa, Kaczmarka, Kamienna, Kosów, Myśliwska, Niemcewicza, Ptasi Jar, Pod Lasem, Ks. Renka, Repecka, Reptowska, Nad Sztolnią, Sadowa, Sikorek, Skowronków, Spokojna, Staszica, Turkusowa, Waliski, Wincentego Witosa, Wodociągowa, Żeromskiego.

KSIĘGI METRYKALNE: 
Parafia prowadzi księgi chrztów od 1765 roku, ślubów i zgonów od 1766 roku

CMENTARZ: parafialny wokół kościoła.

SZKOŁY I PRZEDSZKOLA: 
Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 3 (Szkoła Podstawowa nr 12, Przedszkole nr 13)

Z DZIEJÓW PARAFII: 
   Repty Śląskie są najstarszą miejscowością, jaka wchodzi obecnie w skład miasta Tarnowskie Góry. Pierwsza wzmianka o osadzie została zamieszczona w bulli papieża Innocentego III z 12 sierpnia 1201 roku. We wspomnianym dokumencie papież zatwierdzał ziemie należące do premonstratensów z klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu, w tym wieś „Reptones”. Parafia repecka (wydzielona z parafii bytomskiej) obejmowała praktycznie cały teren dzisiejszego miasta Tarnowskie Góry. Jej pierwszym proboszczem, znanym z imienia, był Winceslaus, wymieniony w spisie dekanatu sławkowskiego z 1326 roku. W okresie nowożytnym na terenie parafii znajdowały się kopalnie srebra, cynku i ołowiu, co przyczyniało się do wzrostu liczby mieszkańców i zakładania nowych osad. W 1415 roku wydzielono parafię w Starych Tarnowicach. Od tego czasu do repeckiej parafii należały: Bobrowniki, Ptakowice i Stolarzowice. W okresie reformacji kościół przejęli ewangelicy. Na mocy edyktu z 6 marca 1629 roku kościół ponownie zwrócono katolikom. W XVII wieku na polach leżących nieopodal Stolarzowic powstała wieś Górniki. W 1748 roku na wschód od Rept (od tego czasu Starych Rept) powstała osada Nowe Repty. W 1824 roku wieś i kolonia stały się własnością rodziny Henckel von Donnersmarcków ze Świerklańca. W 1911 roku parafia patronowała budowie kościoła w Bobrownikach. Z nastaniem II Rzeczpospolitej i podziałem Górnego Śląska, Ptakowice weszły w skład parafii w Zbrosławicach, a w 1926 roku Stolarzowice wraz z Górnikami stały się samodzielną parafią. Rok wcześniej również Bobrowniki uzyskały status parafii. Od 1973 roku Repty stanowią dzielnicę miasta Tarnowskie Góry.
 Pierwszy kościół, a raczej kaplica była drewniana. Według legendy wybudowano ją w miejscu, gdzie w czasach pogańskich znajdował się święty gaj. Dzięki fundacji krakowskiego kanonika Henryka z Rept (zm. ok. 1411 roku), zbudowano nowy kościół, ale dokładna data jego powstania nie jest znana. W 1871 roku stary kościół zamknięto, a w 1873 roku zdecydowano o jego rozbiórce. Cennym i zachowanym do dzisiaj zabytkiem ze starego kościoła (datowanym na XV/XVI wiek) są dwie rzeźby z łuku tęczowego, przedstawiające Matkę Boską Bolesną oraz św. Jana Ewangelistę. 
Z inicjatywy ks. proboszcza Antoniego Sobotty w latach 1867–1871 wzniesiono obecną, neogotycką świątynię, która wyróżnia się z daleka fasadą z ciosów białego kamienia i czerwonej cegły oraz wieżą o ostrej iglicy i sterczynach. Trójnawowy kościół, z niższym prezbiterium, o dużych oknach z witrażami (na jednym z nich znajduje się herb Guido Henckel von Donnersmarcka – fundatora świątyni) zaprojektowany został przez architekta Heinzego, choć zachowały się również projekty wnętrza, wykonane przez Karla Johanna Lüdeckego. Kościół został pobłogosławiony przez ks. dziekana Antoniego Bursiga 21 września 1871 roku. W ołtarzu głównym umieszczono obraz św. Mikołaja, namalowany w 1848 roku przez krakowskiego artystę Wojciecha Eliasza. Inne elementy wyposażenia wnętrza pochodzą ze znanej firmy Mayera z Monachium.
   W ogrodzie plebańskim rośnie ogromnych rozmiarów kasztan jadalny, liczący ok. 460 lat. Jest to jedyny taki okaz na południu Polski i należy do najstarszych pomników przyrody w Europie Środkowej.